HET VERHAAL
Voorjaar 2020: Lockdown tijdens een wereldwijde pandemie, maar met de natuur op zijn mooist.
Elke dag rond een uur of vier herinnert mijn hond me er gretig aan dat het tijd is voor zijn dagelijkse wandeling. Dus ik pak de riem, trek mijn wandelschoenen aan en we gaan op pad voor een tocht door het dorp dat ik op mijn duimpje ken. Of dat dacht ik. Deze lockdown stuurde me op de een of andere manier in andere richtingen, liet me onbekende paden ontdekken, nieuwe landschappen en verborgen plekjes waar ik verbaasd was over de bloemen die daar groeiden.
Natuurlijk moest ik een aantal van deze bloemen plukken en thuisgekomen besloot ik ze te drogen tussen een paar zware oude woordenboeken die mijn grootvader me had nagelaten. Wie wist dat deze nog van pas konden komen.
Het resultaat was zo mooi dat ik het gewoon niet voor mezelf kon houden. Dus begon ik ansichtkaarten te maken en ze naar vrienden en familie in het hele land te sturen.
Later, toen mijn vader begon met de voorbereidingen voor zijn biologische moestuin, bracht het me op het idee om met hem mee te gaan en mijn eigen bloementuin in het veld te planten. Dus, zaadjes in de grond en met slechts een paar maanden water geven, wieden, groeien en uiteindelijk bloeien, eindigde ik met mijn eerste bloemen van eigen bodem!
Deze werden net als de wilde bloemen gedroogd, alleen heb ik ze nu in hars gegoten wat na wat vallen en opstaan resulteerde in zelfgemaakte onderzetters van wilde en biologische bloemen.
Een stukje natuur op zijn mooist vastgelegd.
Perfect om je tafel op te fleuren of aan je muur te hangen.
